اخبار روز
اعتراضات معلمان یکی از اولین چالش‌های دولت رئیسی بود که پابپای دولت جدید تاکنون ادامه یافته است. گرچه چندان توجهی به این اعتراضات نشده و کماکان و رادیکالتر ادامه یافته است.
معلمان معتقدند مطالباتشان قانونی، منطقی و واقعی است و دولت باید نسبت به وضعیت معیشت و کیفیت آموزش خود را پاسخگو بداند و از این وظیفه با خصوصی‌سازی و برخوردهای تند شانه خالی نکند.
در همین راستا سایت مستقل گفتگویی با محمد حبیبی سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران انجام داده است که مشروح آن را در زیر بخوانید:
حبیبی می‌گوید: مطالبات و شعارها را که نگاه کنید بحث آموزش رایگان، دفاع از معلمان، جلوگیری از دست‌اندازی به صندوق ذخیره معلمان و پاداش بازنشستگان و آموزش کیفی، بخش مهمی از مطالبات ما بوده و هست. چشم‌انداز ما دستیابی به مطالبات است ما معتقدیم مسائل و مطالباتی که طرح می‌شود عینی و واقعی است و آرمانی نیست
مطالبات معلمان با اعتراضات همراه بوده است؛ طی شش ماه گذشته آیا تغییری در روند مطالبات و یا رسیدگی به آن‌ها ایجاد شده است؟
در شش ماه گذشته تغییری در مطالبات ایجاد نشده است.
دو بحث اصلی مطالبات اول بحث رتبه‌بندی برای معلمان شاغل و سپس بحث همسان‌سازی حقوق شاغلین و بازنشسته‌هاست.
البته این مطالبه صرفا مربوط به بازنشسته‌های معلم نیست و تمامی بازنشستگان کشوری را در بر می‌گیرد. چون طرحی در مجلس است که طبق قانون خدمات کشوری مصوب شده و خواسته ما اجرای این طرح است که مجلس آن را اجرا نمی‌کند.
متاسفانه هیچکدام از این مطالبات توسط دولت و مجلس اجرا نشده است. درباره رتبه بندی آنچه در مجلس مصوب شد یعنی طرح مجلس، مبتنی بر این بود که برای شش ماه دوم سال که قرار بود اجرا شود ۱۲/۵ هزار میلیارد تومان بودجه در نظر گرفته بودند که مدنظر ما نبود. چون استدلال ما این بود که بودجه فوق نمی‌تواند تغییری در دستمزد معلمان ایجاد کند و براساس گفته نمایندگان این رقم با وجود میزان دریافتی معلمان فقط همسان‌سازی معلمان با خودشان است.
این مسائل مورد اعتراض ما بود و حداقل میزان بودجه مطلوب ما ۲۵ هزار میلیارد تومان برای نیمه دوم سال است که مجلس آن را نپذیرفت. اما شورای نگهبان همین ۱۲/۵ هزار میلیارد تومان را نیز به مجلس برگشت داد و صحبت‌هایی که الان در حال انجام است شانه خالی کردن دولت از زیر بار این رقم است. می‌خواهند مسئله را برخلاف وعده‌هایی که داده اند به سال آینده موکول کنند و این خلاف وعده‌های دولت و مجلس است.
مطالبات امروز معلمان عمدتا در چه سر فصل‌هایی تعریف می‌شود؟
مطالباتی که ما مطرح می‌کنیم (به عنوان جریانی که در راس جنبش معلمان مسئله را هدایت می‌کند) معطوف به معیشت معلمان نیست.
مطالبات و شعارها را که نگاه کنید بحث آموزش رایگان، دفاع از معلمان، جلوگیری از دست‌اندازی به صندوق ذخیره معلمان و پاداش بازنشستگان و آموزش کیفی، بخش مهمی از مطالبات ما بوده و هست. چشم‌انداز ما دستیابی به مطالبات است ما معتقدیم مسائل و مطالباتی که طرح می‌شود عینی و واقعی است و آرمانی نیست.
رفع مشکل معیشتی معلمان که آرمانی نیست بلکه واقعی است که اگر رفع شود روی کیفیت آموزش کشور تاثیر می‌گذارد.
دفاع از آموزش رایگان بخشی از قانون اساسی کشور است و آنچه در قانون به آن اشاره شده نمی‌تواند آرمانی باشد بلکه واقعی است.
بحث صندوق ذخیره فرهنگیان است که ما می‌خواهیم این صندوق متعلق به فرهنگیان باشد، صندوقی که با پول فرهنگیان تاسیس شده و در جاهای مختلف سرمایه‌گذاری شده یک بحث کاملا عینی است و به مجلس و دیگر نهادها ربطی ندارد.
پاداش معلمانی که سی سال تلاش کرده‌اند و می‌خواهند پاداششان را بعد از بازنشستگی دریافت کنند نه چهار سال بعد یک مطالبه واقعی است.
نکته مهم این است که ما همیشه به عنوان یک سندیکا از نظر فعالیت‌های این چنینی اعلام آمادگی کردیم که خواهان مذاکره با دولت و مجلس هستیم اما آن‌ها این تجمعات را به رسمیت نمی‌شناسند. اگر بپذیرند که مذاکره کنیم آن‌ها می‌توانند مشکلات و موانعشان را مطرح کنند ما نیز می‌توانیم مطالباتمان را مطرح کنیم.
دولت‌های قبلی هم اصل مسئله یعنی نمایندگی معلمان از سوی ما را نمی‌پذیرفتند، مشکل از طرف ما نیست ما همیشه آمادگی مذاکره بر سر این مسائل را داشته‌ایم.
یکی دیگر از مطالبات مهم این روزهای معلمان بحث آموزش رایگان و عدم خصوصی‌سازی آموزش است. مشخصا ایده‌آل معلمان در این زمینه چیست؟
به هر حال اصل ۳۰ قانون اساسی تاکید دارد که آموزش رایگان تا سال دوازدهم بر عهده دولت است.
ما معتقدیم که در ساختار کنونی با وجود این مشکلات و فشارهای اقتصادی تلاش دولت‌های مختلف که از زمان دولت هاشمی شروع شد، در زمان خاتمی ادامه یافت و در زمان احمدی نژاد و روحانی به اوج خود رسید و خصوصی‌سازی آموزش و برون‌سپاری وظایف دولتی را پیگیری کردند، باعث شکاف طبقاتی در جامعه می‌شود. چرا که بخش عمده‌ای از دانش‌آموزان فرودست جامعه را از بهره‌مندی از آموزش سطح بالا محروم می‌کند. به هر حال نتیجه مشخص کنکور امسال بود که بیش از ۶۰ درصد افرادی که در کنکور سراسری قبول شدند مربوط به مدارس غیرانتفاعی بودند.
این شکاف قطعا می‌تواند مشکلات اجتماعی ما را بیشتر کند از این منظر ما معتقدیم دولت باید بر اساس قانون اساسی مسئولیت‌های خود را در راستای آموزش رایگان و بالا بردن سطح کیفی مدارس دولتی انجام دهد.
در این مدت که تجمعات همواره در حال برگزاری بود آیا از دولت و مجلس و نهادهای مربوطه شخصی برای مذاکره به سراغ شما آمد؟
به هیچ عنوان کسی سراغ ما نیامد. اخیرا هم که وزیر آموزش و پرورش روی صندلی وزارت نشست جلسه فرمالیته‌ای داشت و عملا ما را از این دیدار حذف کردند و فقط تشکل‌های سیاسی که نقشی در این تجمعات ندارند را به صورت نمایشی دعوت کردند.
ضمن اینکه مقامات دولتی قطعا از مطالبات ما اطلاع دارند مگر می‌شود وقتی همه در حال دیدن مطالبات هستند دولت و مجلس آن را نبینند؟
نمی‌دانند کدام گروه این تجمعات را نمایندگی می‌کند و کدام تشکل را به مذاکره دعوت کنند؟
این نگاه کلی ساختار است که نمی‌خواهد نهاد مدنی را به عنوان نماینده بخشی از جامعه بپذیرد.
بنظر شما راهکار دستیابی به یک توافق مثبت هم برای دولت هم برای معلمان چیست؟
با توجه به روند مشکلات معیشتی که وجود دارد و فقط هم مربوط به معلمان نیست و همه را در برگرفته است، اگر توجه کنید بعد از معلمان بخش‌های دیگر جامعه از جمله کارمندان قوه قضاییه، زندان‌بانان و پرستاران نیز اعتراض کرده‌اند.
این اتفاق نشان می‌دهد که مشکل ساختاری و عینی وجود دارد و اگر آن را برطرف نکنند باید شاهد تجمعات اعتراضی بیشتری نیز باشند. اما عادتی که سیستم مدیریتی دارد این است که تلاش می‌کند مسائل عینی را از طریق پاسخ‌های امنیتی حل کند. اگر در گذشته این روش‌ها موفق بوده امروز دیگر نمی‌توان با بازداشت یک سری از همکاران قبل و بعد از تجمع، اعتراض را مهار و خاموش کرد.
با وجود پرونده‌سازی‌های متعدد و احضارهای مداوم فعالان صنفی دیده‌ایم که تجمعات با گستردگی بیشتری انجام می‌شود. دیروز بنابر شواهد، گسترده‌ترین تجمع شش ماه اخیر معلمان برگزار شده است. اگر نگاه امنیتی جواب می‌داد تاکنون مشکل حل شده بود.