من یک زنم با احساسات لطیف زنانه، یک آموزگارم با احساس مسئولیت برای دانش آموزانم، یک استاد دانشگاهم با وظیفه ی نشان دادن راه های علمی به دانشجویانم، اما فراتر از همه من یک مادرم و یک عاشق، مادر و عاشق فرزندان میهنم ایران هستم.
هنگامی که به زنان و دختران مبارز و از جان گذشته سرزمینم می اندیشم، هنگامی که به دختران نوجوانی فکر می کنم که قربانی عده ای بی وجدان و بی احساس می شوند و تندرستی جسمی و روحی خود را از دست می دهند قلبم به درد می آید، غمگین می شوم، دلم می گیرد و به یاد این بیت میرزاده عشقی می افتم. او می گوید:
این خرابه قبرستان، نه ایران ماست
این خرابه ایران نیست ایران کجاست
(دیوان عشقی و شرح حال شاعر تالیف ع سلیمی ص ۲۵)
اگر بخواهیم به طور واقع بینانه و متدیک موضوعی را بررسی کنیم باید ببینیم: - موضوع چیست؟- چگونه؟ و - چرا
( هدف چیست)؟
پیش از این کار باید بگویم چون در ایران حکومت اخبار را تحریف می کند و دروغ می گوید، رسانه ها نیز دچار سردرگمی می شوند و اخبار نادرست فراوان است. شوربختانه منابع مطمئنی وجود ندارد تا به آنها اشاره کنیم و به این دلیل همه چیز با حدس و گمان همراه است.
سخن از چیست؟
مدتی است که عملی وحشیانه و غیر انسانی از سوی جمهوری اسلامی(گروه های آتش به اختیار) انجام می شود و آن حمله شیمیایی به مدارس دخترانه است. من بهتر می بینم برای این که پیشینه این پرسمان را بشناسیم به آنچه که در گذشته اتفاق افتاده است بپردازم. امروز بر همه روشن شده است که جمهوری اسلامی از روز نخست کمر به نابودی ملت ایران، تمدن و فرهنگ ایران بسته، تا توانسته جوانان ما را کشته و به کشتن داده است، برای نمونه در عراق، سوریه، یمن و دیگر جاها در جهان. این جوانان سرمایه و امید آینده ایران بوده اند.
جمهوری اسلامی فشارهای فراوانی به گروه های گوناگون مردمان میهن ما روا داشته و آزادی های فردی و اجتماعی و سیاسی همگان را ندیده گرفته و گرانی را چندین هزار برابر کرده است. جنبش زن زندگی آزادی بازتاب این فشارها و ناخرسندی های مردمان کشور ما است.
پیشینه ی حمله های شیمیایی یا ترور بیولوژیکی به مدارس دخترانه را می توانیم در کشورهای واپس نگه داشته ی دیگری مانند جمهوری خود مختار چچن ببینیم. در سال ۲۰۰۵ در چند مدرسه شماری از دانش آموزان دختر و آموزگارانشان را به گونه ای رازگونه مسموم کردند. این مسمومیت با گازی صورت گرفته بود که بر روی مجاری تنفسی و اعصاب اثر می گذاشت و ناچار می شدند دختران را در بیمارستان ها بستری کنند. هنگامی که این حمله ها انجام شد یک خانم روزنامه نگار و فعال حقوق بشری که مخالف پوتین بود به نام آنا پولیتکوفسکایا کنجکاو شد و بدنبال کشف حقیقت به پژوهش دست زد و سپس گزارشی منتشر کرد و در آن از مسمومیت این دانش آموزان چچنی بر اثر یک ماده شیمیایی ناشناخته صحبت به میان آورد. این خبرنگار را که کمتر از ۵۰ سال داشت و به روشنگری دست زده بود در روز تولد پوتین کشتند.
در سال ۲۰۱۶ دانش آموزان مدرسه ای در هرات در افغانستان با یک نوع گاز سمی مسموم شدند. طالبان مسئولیت این حمله را به عهده گرفت.
این نوع استفاده از سلاح شیمیایی حتا در عراق هم به کار رفته است.
نخستین مورد شناخته شده حمله های شیمیایی و مسمومیت دختران دانش‌آموز در ایران در آذر ماه سال ۱۴۰۱ در هنرستان نور در شهر قم رخ داد و از آن زمان تا کنون این مسمومیت‌ها در صدها مدرسه دیگر در سراسر ایران بطور زنجیره ای ادامه دارد و گزارش می شود. برای نمونه می توان از مدرسه فرزانگان اردبیل نام برد که در ۲۶ دی ماه مورد حمله شیمیایی قرار گرفت. بیشتر این حمله های شیمیایی به دبیرستان های دخترانه شده اما چند موردی هم در مدارس پسرانه گزارش شده است. به دنبال این حمله ها شمار فراوانی دختر دانش آموز به بیمارستان منتقل شده و برخی هم جان خود را از دست داده اند. شهریار حیدری عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس می گوید منبع موثقی شمار دانش آموزان مسموم را ۹۰۰ نفر اعلام کرده است. برابر آماری که از منابع مردمی به دست آمده این تعداد به سه برابر هم می رسد.
در گزارشی که در ماه مه ۲۰۲۳ از قول یک منبع در یکی از بیمارستان های ایران (مسیح دانشوری) آمده، گفته شده که این گازها خفه کننده هستند و توسط پهباد پخش می شوند. گویا این گازها بیشتر به ریه ها و گلبولهای سفید و قرمز خون و تیروئید آسیب می رسانند. گفته می شود نشانه این گازها به صورت احساس تنگی نفس، خفگی، سرگیجه، حالت غش و مانند این ها است و کسانی که این گاز را ناخواسته استشمام می کنند به بیمارستان منتقل می شوند.
چگونه این کار انجام می شود؟
حمله های شیمیایی یک اقدام هماهنگ است که برای آسیب رساندن به تندرستی دانش آموزان در دبیرستان های دخترانه ایران انجام می شود. مدرسه که جای امنی برای فرزندان ما و جای امنی برای یادگیری علم و دانش و آگاه شدن آن هاست به جایی نا امن و ترسناک تبدیل می شود. در مدارس، دختران را که در جنبش زن زندگی آزادی نقش محوری دارند مورد حمله قرار می دهند. این روزها جان میلیون ها دانش آموز دختر در خطر است. به برخی از مدارس برای بار سوم هم آسیب شیمیایی رسانده اند، مانند دبیرستان دخترانه ی دوره اول امت در تهرانپارس.
چرا این نوع حمله ها صورت می گیرد ؟
به باور من این حمله ها به دلائلی صورت می گیرد که برخی از آن ها را در زیر می آورم:
-جمهوری اسلامی با انسانیت دشمنی دارد و هیچ گونه حقی برای شهروندان ایرانی نمی شناسد.
-این حکومت خونخوار، وحشی و نادان است. حکومتی که در آن دروغ یکی از پایه های مهم فریب مردم در کشورداری به حساب می آید.
-این حکومت به دلیل دشمنی با مردمان ایران و به دلایل دیگری که همگان می دانند دست نشانده بیگانگان است و همچون اشغال گران به کشتار مردمان بی دفاع و بی گناه دست می زند، دارائی های کشور مانند نفت، معادن، فلزهای قیمتی مانند طلا را غارت می کند، بناهای تاریخی را ویران می کند و به یغما می برد.
مستعمره بودن بلای وحشتناکی است که تنها بدبختی برای کشور مستعمره شده می آورد. پیشینه دخالت های استعماری در ایران به چندین سده می رسد، از آن میان قرارداد ۱۹۰۷ است که در آن انگلستان و روسیه ایران را بین خود تقسیم کردند. روسیه در شمال و انگلیس در جنوب کشور در امور ایران دخالت می کردند. انگلیس ها در جنوب به کمک افسران انگلیسی و هندی پلیس جنوب را تشکیل دادند. دخالت های بیگانگان امروزه نیز به شیوه های دیگر همچنان ادامه دارد.
-این حمله ها می تواند اثرات منفی بر روی آموزش جوانان و به ویژه دختران داشته باشد. ایجاد نا امنی در مدارس که در نتیجه حمله های شیمیایی بوجود می آید باعث فرار از محیط آموزشی و عقب نگه داشته شدن می شود و در این صورت است که حکومت می تواند دانش آموزان و مردمان ناآگاه را راحت تر سرکوب کند. (مانند آنچه طالبان در افغانستان می کند).نداشتن دانش و نا آگاه بودن یکی از بیماری های جامعه های عقب نگه داشته شده است.
-این حمله ها به طور عمدی برای آسیب رساندن به تندرستی جسمی و روانی دانش آموزان دختر انجام می شود و در ضمن تهدیدی است علیه بهداشت عمومی در جامعه.
-با زیر فشار گذاشتن دختران دانش آموز می خواهند آن ها را بترسانند و از آن ها بخاطر اعتراضات مسالمت آمیزشان انتقام بگیرند چرا که دختران و زنان نقش کلیدی در جنبش زن زندگی آزادی داشته و دارند.
-این نوع حمله ها نقض حقوق بشر است، نوعی کشتار است مانند اعدام، اما اعدامی که چوبه دارش دیده نمی شود و صدای گلوله های آن شنیده نمی شود.
بین مردم چنین گفته می شود که احتمالا فرمول این گازها را روسیه در اختیار جمهوری اسلامی گذاشته است و به این ترتیب آزمایشات شیمیایی خود را بر روی مردم ایران انجام می دهد. گویا حکومت قصد دارد از این گازها در اعتراضات گسترده ای که انتظار می رود در آینده اتفاق بیفتد استفاده کند. جمهوری اسلامی به این ترتیب می تواند شمار زیادی که در حال اعتراض هستند و در نتیجه ی آسیب این گازها بیمار می شوند و از ادامه اعتراض باز می مانند را بازداشت کند.
پرسش این است که چه باید کرد؟
آنچه برای من مهم است این است که ببینیم ما در برابر چنین ستم های ددمنشانه ای که به دختران جوان ما روا می دارند چه می توانیم انجام بدهیم.
-همانگونه که بارها گفته شده ما نباید چشم براه کمک کشورهای دیگر و سازمان ملل باشیم زیرا آنان تنها به دنبال غارت ایران و پشتیبانی از جمهوری اسلامی هستند.
-مبارزه همگانی شهروندان در سراسر کشور برای جلوگیری از تجاوزات حکومت و برای براندازی حکومت لازم است.
-در ایران هنگامی که خانواده ها و دانش آموزان در جلوی مدرسه ها علیه حمله های شیمیانی بادادن شعار هایی مانندزن زندگی آزادی، مرگ بر حکومت بچه کش و از این دست اعتراض می کنند، همه شهروندان در سراسر ایران باید از آن ها حمایت کنند. اعتراض و پشتیبانی دانشجویان از دانش آموزان در حمله های شیمیایی به مدارس نمونه شایسته ای از این همبستگی است هرچند که دانشجویان را تحت فشار قرار داده اند.
برابر خبری در کانال تلگرامی شوراهای صنفی دانشجویان کشور، دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی تبریز به مسمومیت هایی که در دبیرستان ها می شود اعتراض کرده اند. به دلیل این اعتراض ها ۱۶ دانشجو را از تحصیل محروم کرده اند و برای ۱۰ نفر دیگر نیز خطر صدور احکام بلندمدت مانند تعلیق سه ترم یا بیشتر وجود دارد.
-ما هم در خارج از کشور همان گونه که بارها گفته ایم باید از مبارزات داخل کشور پشتیبانی کنیم و تنها به نیروی خودمان اتکا کنیم زیرا همان گونه که عطار گفته ما ۳۰ مرغ هستیم، سیمرغی که خودش راه رهایی را به سرانجام خواهد رساند: راه رهایی و سرنگونی حکومت دینی و دیکتاتوری اسلامی.
من کلامم را با جمله ای ارزشمند از سپیده رشنو۲به پایان می رسانم:
ما ایستاده ایم که تنها چیزی که از خود آزادی زیباتر است، ایستادن برای «آزادی» است.
زری شمس
عضونهاد راهبردی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
(همسازی ملی جمهوری خواهان)
۱-این نوشته کم و بیش متن سخنرانی نویسنده در روز جمعه ۱۹ ماه مه ۲۰۲۳ در نشست حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران و اندیشکده آگاهی و شناخت است.
۲-سپیده رشنو روزنامه نگار، نویسنده و دانشجوی رشته نقاشی دانشگاه الزهرا، دختری که در اتوبوس به حجابش اعتراض شد، اما با حمایت مردم شخص اعتراض کننده را از اتوبوس بیرون کردند. سپیده سپس دستگیر شد و او را مجبور به اعترافات تلویزیونی کردند.
