به مناسبت اعدام های اخیر، از جمله اعدام هموطنان بلوچ:
وقتی جنایت مانند باران از آسمان فرو میریزد …
اعدام در ایران همچنان بیداد میکند. در ده روز گذشته بیش از ۵۰ نفر در نقاط مختلف ایران اعدام شده اند. شمار اعدامی ها در سیستان و بلوچستان دست کم ۲۵ تن بوده که ۱۲ نفر از آنان یکجا اعدام شده اند و رژیم ادعا کرده است که نیمی از آنها به جرم قتل عمد و نیم دیگر در رابطه با مواد مخدر اعدام شده اند.
در این شرایط هر انسان با خردی از خود میپرسد که جرم این افراد در کدام دادگاه، توسط کدام قاضی، در چند جلسه، با چه مدارکی، با کدام وکیل و طی چه مدت صورت گرفته است؟ متهمان چه کسانی بوده اند؟ چه شخصیت و چه سابقه ای داشته اند، آیا شکنجه شده اند و …؟ بالاخره اینکه در کجای دنیا ۱۲ نفر را باهم اعدام میکنند؟
سازمان حقوق بشر ایران در این باره گفته است: «به‌طور سیستماتیک در جریان بازداشت‌ها، ما شاهد شکنجه متهمان با هر عنوان جرمی هستیم. اقرار و اعتراف آنها هنوز معمولی‌ترین و مهم‌ترین راه اثبات اتهامات در ایران است. بعد از اقرار هم پرونده، حتی اگر وکیلی هم وجود داشته باشد، به دادگاه انقلاب فرستاده میشود. آنجا هم از وکیل کاری ساخته نیست».
فعالان سیاسی در باره وضعیت حقوق بشر در سیستان و بلوچستان مینویسند: “اولا میزان شکنجه و اعتراف گیری بسیار شدیدتر و بالاتر از بقیه نقاط کشور است. دوما افرادی که به کار مواد مخدر روی می آورند از خانواده های بسیار فقیری هستند که تحت هیچ شرایطی بضاعت مالی گرفتن وکیل مدافع را ندارند. سوما بسیاری از زندانیان بلوچ به زندانهای آنسوی کشور تبعید می شوند تا امکان ملاقات با خانواده (عمدتا فقیر) را نداشته باشند. چهارم اینکه بلوچها حتی با مقادیر کمی از مواد مخدر حکم اعدام می گیرند”.
مردم سیستان و بلوچستان عموما در فقر مطلق، بیکاری و بی آبی بسر میبرند. آنها در اسفندماه ۱۳۹۹ در واکنش به کشتن سوخت‌بران توسط سپاه پاسداران در شهرستان سراوان دست به اعتراض زدند و از همبستگی تمام مردم ایران برخوردار شدند. همه میدانند که عامل اصلی روی آوردن برخی از این هموطنان به قاچاق سوخت یا مواد مخدر، فقر مطلق است.
نظام جمهوری اسلامی در عرض ۴۳ سال گذشته نشان داده که توان مدیریت کشور را ندارد و هر روز ، مشکلات را بیشتر، زندگی را بر مردم سخت تر و بحران ها را گسترده تر و پرشمارتر میکند. مسئولان این نظام همچنان حفظ حکومت خویش را با ایجاد تنش، تهدید، ارعاب، سرکوب و اعدام ممکن میدانند در حالیکه رشد روز افزون اعتراضات مردمی عدم کارآیی این روشها را به روشنی نشان میدهد. در این نظام فردی به ریاست جمهوری میرسد که در جنایت علیه بشریت و اعدام هزاران زندانی شرکت کرده و جنایتکاری خود را به اثبات رسانده باشد. مسئولان نظام به سبب ترس از مبارزات مردم اعدام و شکنجه و بازداشت شهروندان را به امری روزمره تبدیل کرده اندو جمهوری اسلامی ایران همچنان نسبت به جمعیت بالاترین شمار اعدام در دنیا را دارد.
شمار جنایات و اعدامها چنان بالاست که افکار عمومی و رسانه ها نیز گاه حساسیت های لازم را در برابر آن از دست میدهند.
برتولد برشت شاعر آلمانی میگوید:
وقتی جنایت انبوه میشود، دیگر به نظر نمی آید،
وقتی دردها غیر قابل تحمل میشوند، فریادها شنیده نمیشوند،
ضرب و شتم یک انسان، بیننده را بیهوش میکند، این عادی است.
وقتی جنایت مانند باران از آسمان فرو میریزد، کسی پایان آن را فریاد نمیزند.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور ضمن محکوم دانستن هرگونه اعدام، بویژه اعدامهای ناعادلانه و جنایت آمیز جمهوری اسلامی، بار دیگر اعلام میدارد که بدون پایان دادن به نظام فاسد و جنایتکار جمهوری اسلامی، مردم ایران به آزادی، تحقق حقوق خویش، آبادی و پیشرفت و تعالی دست نخواهند یافت.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
۲۴ خرداد ۱۴۰۱ برابر ۱۴ ژوئن ۲۰۲۲
info@iranazad.info
http://www.iranazad.info